Bugün son zamanlarda okuduğum ve etkisinden hala tam anlamıyla kurtulamadığım bir kitap yorumu ile, uzunca bir aradan sonra buradayım. Bu aranın ardından incelediğim ilk kitabın Kar Kurdu oluşu, beni bir miktar heyecanlandırıyor elbette fakat heyecanımın esas kaynağı yeni bir yazar keşfediyor oluşum; keza Glenn Meade'in kaleminden okuduğum ilk kitap oldu Kar Kurdu.
Kitabın konusuna değinmeden önce, yakın tarih ile ilgilenenlerin mutlaka bu yazarı araştırmasını tavsiye etmek istiyorum. Glenn Meade'in Soğuk Savaş dönemi yanı sıra İkinci Dünya Savaşı ve akabinde Avrupa'yı kasıp kavuran pek çok siyasi hadiseler üzerine değinmiş olduğu pek çok kitabı var. Benim Kar Kurdu'nu keşfedişim, bir süredir Jean-Christophe Grange'ın eserlerini art arda okuyor oluşum ve tıpkı Grange gibi yazdığı kitaplar üzerine derin araştırmalar yapan başka bir yazar keşfetme arayışım sayesinde gerçekleşti. Evet, anlayacağınız üzere Meade yazdığı kitaplarda bolca araştırma yaparak okuyucuyu anlatmak istediği hikayenin atmosferine adeta ışınlıyor. En azından ben, Kar Kurdu'nu okurken dönemin Rusya'sı, Estonya'sı, Finlandiya'sı ve Amerika'sı üzerine epey bir bilgi sahibi olduğumu hissettim. Her neyse, artık kitaba giriş yapmamızın vakti geldi.
Olan bitenin farkında olmayan bilgisiz vatandaşlarının Stalin'e karşı büyük bir hayranlık duydukları doğrudur; ama Stalin'in yakınında olanların, öfke nöbetlerine ve acımasızlığına tanıklık edenlerin, liderin işlediği acımasız cinayetleri bildikleri, ondan ölümüne korktukları, sonunda öldüğü zaman hep birlikte derin bir nefes aldıkları da gerçektir.
Kitabın ilk 100 küsür sayfası, tamamı ile yazarın bize karakterleri tanıtma ve dönemin atmosferini solutma amacı güderek başlıyor. İlk sayfalar günümüz diye tabir edilen yılda geçiyor ve 1953'te gizemli bir şekilde ölen Jack Massey'nin, ölüm nedeninin peşine düşen oğlunun bizi hikayeye çekecek araştırmasını yapmasını okuyoruz. Massey'nin oğlu, babasının evinin gizli bir bölümüne sakladığı çok gizli bir dosyayı ortaya çıkarıyor ve ABD hükümeti adeta kırmızı alarm veriyor. Çünkü Massey eğer babasının nasıl öldüğünü öğrenemezse, bu dosyada okuduğu her şeyi paylaşmaya niyetli. ABD hükümeti el mecbur Jake Massey'nin 1953 yılında yapılan ve dosyada da bulunan bir operasyonun, yani kitaba da adını veren 'Kar Kurdu Operasyonunun' seyrinde öldüğünü belirtiyor ve bu bilginin peşine düşen adam, tüm hikayeyi dinleyebilmek için operasyonda yer alan 3 kişiden birine, yani Anna Korev'e gidiyor. O vakitten sonra tamamen geçmişe giderek, pek çok perspektiften -kitabın iyi, kötü yahut gri karakterleri- soluksuz bir hikayeye çekiliyoruz.
1952 yılında, hükümete çalışan Massey'e bizzat Amerika başkanından bir emir geliyor: Stalin'i öldürmek. Operasyonun tüm yetkileri Massey'e veriliyor ve ardından Massey kendine küçük bir ekip oluşturuyor: Anna Korev ile Alex Slanski. Plan kusurlu, çünkü Stalin söylentilere göre çıldırmış durumda, psikolojik olarak en kötü dönemlerinde bulunduğu söyleniliyor ve Kremlin'e girmek bir yana, Rusya topraklarına iniş yapmak bile inanılmaz derecede zor. Yine de, operasyona başlanılıyor ve Amerika'dan Rusya'ya uzanan öyküye giriş yapıyoruz. Yalnız arka kapakta da belirtildiği gibi: Bir süre sonra av ve avcı algımız tamamen yitiyor.
Dördüncü baş karakter olan Lukin ise benim kitapta, Alex Slanski'den sonra en çok sevdiğim karakter oldu. Alex Slanski ise en sevdiğim karakter oldu çünkü tüm kusurlarıyla ve cesaretiyle, tamamen gri bir karakterdi benim için. Onu okumak, gerçekten yaralı bir adamın hedefine kilitlenmesini izliyormuşum gibi hissettirdi. Kitabın sonları inanılmaz bir tempoda geçti. Çok şaşırtıcı bir gerçekle yüzleşmek durumunda kaldım ve bitirdiğimde adeta rüyadan uyanmış gibi oldum.
Yazarın dili, kurgusu, karakterleri, her şeyi çok güzeldi. Kesinlikle ve şiddetle önerdiğim kitaplar arasında yerini aldı. Yakın tarihe ilgi duyuyorsanız, Sovyet Rusya'sının detaylarına inmek istiyorsanız, Stalin'in gizemli ölümü ilginizi çekiyorsa ya da yalnızca sağlam bir kitap okumak istiyorum diyorsanız bu kitabı edinin ve okuyun. Asla pişman olmayacaksınız.
Tehlikenin gözünün içine bakıp bekleyenler kahramanlar değildir, böyle bir şey olamaz, tehlikeden kaçmayanlar, sadece kaybedecek hiçbir şeyleri kalmamış kadercilerdir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder